Siedmiokierunkowy wiersz

Siedmiokierunkowy wiersz piszemy na łonie natury, najlepiej o wschodzie słońca. Potrzebne będą kartki i coś do pisania oraz podkładki do siedzenia, jeśli ziemia jest zimna lub wilgotna. Usiądźcie skierowani na wschód - tak, aby każdy miał przestrzeń wokół siebie. Kiedy wszyscy już znajdą sobie miejsce, powiedz dzieciom, że za chwilę zabawią się w poetów i będą pisać wiersz używając swoich zmysłów. Poproś, aby napisali na górze strony tytuł: „W stronę wschodu”. Aby pisanie wiersza było łatwiejsze pomóż dzieciom skupić się na tej chwili i poczuć więź ze światem zewnętrznym. Zróbcie kilka głębokich oddechów z zamkniętymi oczami. „Czy wyczuwacie jakiś zapach? Czujecie powietrze wchodzące do waszych płuc? Czujecie albo słyszycie bicie waszego serca? Wyobraźcie sobie ciepłe, miękkie promienie, takie jak promienie słońca, wychodzące z waszego serca i dotykające wszystkiego dookoła. Z każdym oddechem zaczerpnijcie nieco inspiracji do waszego serca i poczujcie się połączeni ze światem dookoła. Z ciągle zamkniętymi oczami, przygotujcie długopisy i notesy, a teraz otwórzcie oczy! Opiszcie w wierszu cokolwiek widzicie, słyszycie lub czujecie."

Poprowadź grupę przez resztę wiersza prosząc o dokończeniu każdej linijki:

Możesz zaproponować dzieciom udekorowanie wierszy naturalnymi barwnikami uzyskanymi z trawy, ziemi, kwiatów, jagód. Pozwól poetom podzielić się swoją pracą między sobą – kiedy wiersz będzie gotowy, zbierz wszystkich, usiądźcie w kręgu i ktokolwiek zechce, może przeczytać swój wiersz.

Ćwieczenie pochodzi z ksiażki Chrisa Hollanda pt. I love my World