Siedzisko

Zabierz dzieci w miejsce, gdzie znajduje się dzika przyroda. Ubierzcie się terenowo. Każdy powinien mieć kawałek karimaty, na której będzie mógł usiąść. Kiedy będziecie na miejscu, poproś, aby każde dziecko znalazło dla siebie zaciszne miejsce, gdzie przez najbliższe 20-60 minut (w zależności od wieku uczniów) wygodnie usiądzie na swoim kawałku karimaty i będzie w ciszy obserwować przyrodę.

Poproś, aby dzieci postarały się „wtopić” w przyrodę, stać się jej częścią, odbierać ją różnymi zmysłami. W czasie trwania siedziska dzieci nie powinny się przemieszczać – podobnie jak drzewa, które są na stałe zakorzenione w jakimś miejscu. Ostrzeż dzieci, że kiedy już będą na swoim siedzisku, może przyjść do ich głowy „paplacz”, który będzie starał się odwrócić uwagę od przyrody, zajmując ich myśli zupełnie innymi rzeczami (np. co będą robić po powrocie, jaką zabawkę chcą kupić, co działo się w szkole). Poproś, aby starały się wtedy „paplacza”" przegonić i skupić na obserwacjach oraz na swojej obecności w przyrodzie.

W trakcie siedziska można poczynić wiele obserwacji – siedząc w ciszy i bezruchu nie płoszymy zwierząt, mamy też czas, aby dostrzec rzeczy, na które nie zwracaliśmy wcześniej uwagi. Nie jest to jednak rodzaj zawodów, kto więcej zauważy lub usłyszy, a raczej forma bycia w naturze, oswajania się z nią, dochodzenia do świadomości, że jesteśmy jej częścią.

Kiedy minie czas, dajemy głośny (ustalony wcześniej) sygnał do powrotu, np. odgłos jakiegoś zwierzęcia. Kiedy dzieci usłyszą sygnał, wracają na miejsce zbiórki. Usiądźcie teraz w kręgu i poproś dzieci o podzielenie się ich wrażeniami z siedziska. Czy coś zaobserwowały, jakie miały przemyślenia, czy dobrze się czuły, czy chciałyby jeszcze wrócić na swoje siedzisko?

Przebywanie na siedzisku to niesamowity relaks, obserwujemy przyrodę, ale też mamy okazję wsłuchać się w śpiew ptaków, poczuć na skórze promienie słońca, wiatr, wąchać zapachy natury, a wszystko przychodzi naturalnie… Najlepiej jeśli sama/sam wcześniej spróbujesz. Warto powracać z dziećmi na te same siedziska i obserwować, jak przyroda zmienia się wraz ze zmianą pór roku albo co dzieje się zależnie od pory dnia. Można również poprosić dzieci o skupienie się podczas siedziska na jakimś aspekcie funkcjonowania przyrody.